I. Udzielanie sakramentu w naszej parafii - wskazania praktyczne

1. Sakrament chrztu jest udzielany podczas Mszy Świętej w każdą sobotę o godz. 18.00 oraz niedzielę o godz. 13.00.

2. Dziecko do chrztu zgłaszają w kancelarii parafialnej wyłącznie rodzice lub opiekunowie (najlepiej oboje) na 2 tygodnie przed planowanym terminem.

3. Miejscem udzielania chrztu jest zawsze kościół parafialny miejsca zamieszkania rodziców!

Rodzice nie zamieszkali na terenie parafii św. Józefa muszą mieć zgodę swojego proboszcza na chrzest dziecka poza własną parafią.

4. Do spisania aktu chrztu w kancelarii parafialnej potrzebne są następujące dokumenty:

• odpis metryki urodzenia dziecka z USC
• dokumenty z danymi rodziców – imię i nazwisko, nazwisko panieńskie matki, data urodzenia, adres zamieszkania (dowody osobiste)
• świadectwo ślubu rodziców – data i miejsce zawarcia sakramentu
• dokumenty z danymi  chrzestnych – imię i nazwisko, data urodzenia, adres zamieszkania (dowody osobiste)

 

Chrzestni mieszkający poza naszą parafią muszą dostarczyć zaświadczenie ze swojej parafii, iż mogą zostać chrzestnymi!

5.  Chrzestni: powinni mieć ukończone 16 lat, przyjęty sakrament bierzmowania, być katolikami wyznającymi swą wiarę życiem zgodnym z nauką Kościoła. Nie wolno dopuszczać do pełnienia tej funkcji osób żyjących w niesakramentalnym związku małżeńskim oraz młodzieży nie uczęszczającej na katechizację. Prawo kościelne wymaga jednego chrzestnego, zaś utrwalona tradycja zaleca wybrać chrzestnego ojca i matkę.

Kancelaria parafialna nie wydaje zaświadczenia dla rodziców chrzestnych, którzy na terenie parafii są tylko zameldowani w państwowym urzędzie, a faktycznie mieszkają na terenie innej parafii dłużej niż trzy miesiące.

Katolicy, którzy nie mogą zostać rodzicami chrzestnymi z powodu stałego życia w grzechu, nie mogą także pełnić funkcji tzw. świadka chrztu. Ta funkcja jest przeznaczona jedynie w pewnych okolicznościach dla niekatolików.

6. W przypadku, gdy rodzice nie są związani sakramentalnym związkiem małżeńskim, prosimy o wcześniejsze zgłoszenie się do kancelarii parafialnej i indywidualną rozmowę z duszpasterzem. Osoby żyjące razem bez ślubu kościelnego w konkubinacie składają na piśmie oświadczenie i zobowiązanie do katolickiego wychowania dziecka. Chcąc uzyskać rozgrzeszenie muszą żałować za swój grzech, wyprowadzić się od siebie i postanowić poprawę. Bez zmiany życia i spowiedzi z rozgrzeszeniem nie mogą przystąpić do komunii świętej. W przypadku uzasadnionych wątpliwości, czy dziecko zostanie wychowane w duchu wiary katolickiej, chrzest może zostać odłożony na późniejszy termin.

7. Rodzice i chrzestni zobowiązani są do uczestniczenia w katechezie przedchrzcielnej prowadzonej w kancelarii parafialnej w czwartki o godz. 16.30. !

Powinni także przystąpić do sakramentu pokuty i pojednania, by w dniu chrztu mogli przystąpić do Komunii Świętej.

 

*W dniu chrztu:

1. Rodzice i chrzestni zgłaszają się do kancelarii parafialnej na 20 min. przed chrztem.

2. Przynoszą białą szatę i świecę chrzcielną, mogą też przynieść pamiątki chrztu, które będą poświęcone po Mszy w zakrystii.

3. Oddają kartki z adnotacją o odbytej spowiedzi i konferencji przed chrztem oraz zaświadczenie, że mogą pełnić funkcje rodzica chrzestnego!

4. Składają podpisy w księgach parafialnych.

 

II. Obrzędy chrztu dziecka

 

I. Obrzęd przyjęcia dziecka

- Celebrans pyta rodziców: Jakie imię wybraliście dla swojego dziecka? Rodzice wypowiadają imię dziecka.

- Celebrans: O co prosicie Kościół Boży dla N? Rodzice: O chrzest.

- Celebrans: Prosząc o chrzest dla waszego dziecka, przyjmujecie na siebie obowiązek wychowania go w wierze, aby zachowując Boże przykazania, miłowało Boga i bliźniego, jak nas nauczył Jezus Chrystus. Czy jesteście świadomi tego obowiązku?

Rodzice: Tak, albo: Jesteśmy tego świadomi.

- Celebrans zwracając się do chrzestnych: Czy jesteście gotowi pomagać rodzicom tego dziecka w wypełnianiu ich obowiązku?

Chrzestni: Tak. albo: Jesteśmy gotowi.

- Celebrans: N., wspólnota chrześcijańska przyjmuje cię z wielką radością. Ja zaś w imieniu tej wspólnoty znaczę ciebie znakiem krzyża, a po mnie naznaczą cię tym samym znakiem Chrystusa Zbawiciela twoi rodzice i chrzestni.

- Kapłan w milczeniu kreśli znak krzyża na czole dziecka. Potem rodzice, i chrzestni. Znak krzyża oznacza przynależność do Chrystusa.

II. Liturgia Słowa Bożego

Czytania, homilia, modlitwa wiernych.

- Jeżeli jest nagła potrzeba, w czasie homilii matka może wyjść z dzieckiem do zakrystii, ale nie wolno opuszczać kościoła.

- Po modlitwie rodzice i chrzestni ustawiają się przed ołtarzem wzdłuż pierwszego stopnia.

III. Modlitwa z egzorcyzmem

Celebrans odmawia modlitwę, po czym w milczeniu kładzie rękę na dziecku. Jest to też znak przyjęcia dziecka pod opiekę i wpływ Kościoła.

IV. Liturgia Sakramentu

- Poświęcenie wody, albo modlitwa dziękczynna nad wodą.

- Wyrzeczenie się zła i wyznanie wiary

- Celebrans trzykrotnie zadaje rodzicom i chrzestnym pytania o wyrzeczenie się szatana, grzechu i zła, na które odpowiadają: Wyrzekamy się.

- Rodzice zobowiązują się do wychowania dziecka w tej wierze, tak aby zachować w nim Boże życie od skażenia grzechem i umożliwić jego ustawiczny rozwój.

V. Chrzest

 - Obmycie wodą, któremu towarzyszy słowo, oczyszcza od wszelkiej zmazy grzechu pierworodnego oraz czyni uczestnikiem Bożej natury i przybranym dzieckiem. Wezwanie Trójcy Świętej sprawia, że naznaczeni Jej imieniem, poświęceni są Jej na własność i wchodzą we wspólnotę z Ojcem i Synem, i Duchem Świętym.

- W czasie chrztu należy dziecku zdjąć czapeczkę i trzymać je na prawej ręce. Wypada, aby dziecko trzymała do chrztu matka lub ojciec, jednakże dziecko może trzymać też chrzestna lub chrzestny.

- Celebrans: Czy chcecie, aby N. otrzymał(a) chrzest w wierze Kościoła, którą przed chwilą wspólnie wyznaliśmy? Rodzice i chrzestni: Chcemy.

- Chrzest. Celebrans chrzci dziecko trzykrotnie polewając je wodą: N., ja ciebie chrzczę w imię Ojca i Syna, i Ducha Świętego.

VI. Namaszczenie krzyżmem

 - Oznacza włączenie do nowego Ludu Bożego, we wspólnotę prorocko – kapłańsko – królewską Ludu Bożego.

- Celebrans odmawia modlitwę, po czym w milczeniu namaszcza dziecko Krzyżmem św. (olejem) na szczycie głowy.

VII. Włożenie białej szaty  - jest symbolem całkowitego zjednoczenia z Jezusem, które pociąga za sobą konieczność radykalnej przemiany życia.

- Celebrans zwraca się  do dziecka, po czym nakłada się dziecku białą szatę, inny kolor nie jest dozwolony.

VIII. Wręczenie zapalonej świecy

Celebrans mówi: Przyjmijcie światło Chrystusa. Po czym przedstawiciel rodziny (ojciec lub chrzestny) zapala świecę dziecka od świecy paschału. Świecę należy zgasić przed komunią świętą.

IX. Zakończenie obrzędu

Celebrans odmawia modlitwę dziękczynną.

X. Błogosławieństwo końcowe

Na zakończenie celebrans błogosławi rodziców i wszystkich obecnych. Rodzice i chrzestni mogą uklęknąć na błogosławieństwo.

III. Sakrament chrztu w nauce Kościoła Katolickiego

„Chrzest jest najpiękniejszym i najwspanialszym darem Boga (...) Darem - ponieważ jest udzielany tym, którzy nic nie przynoszą; łaską - ponieważ jest dawany nawet tym, którzy zawinili; chrztem - ponieważ grzech zostaje pogrzebany w wodzie; namaszczeniem - ponieważ jest święty i królewski (a królów się namaszcza); oświeceniem - ponieważ jest jaśniejącym światłem; szatą - ponieważ zakrywa nasz wstyd; obmyciem - ponieważ oczyszcza, pieczęcią - ponieważ strzeże nas i jest znakiem panowania Boga”. Św. Grzegorz z Nazjanzu, Orationes (Modlitwy) 40

Katechizm Kościoła Katolickiego 1213-1283

1275 Wtajemniczenie chrześcijańskie dokonuje się przez trzy sakramenty: chrzest, który jest początkiem nowego życia; bierzmowanie, które jest jego umocnieniem, i Eucharystię, która karmi ucznia Ciałem i Krwią Chrystusa, by przekształcić go w Niego.

Chrzest

Chrzest św. jest sakramentem, w którym przez polanie wodą i wymówienie słów sakramentalnych człowiek otrzymuje odpuszczenie grzechu pierworodnego i wszystkich grzechów przed chrztem popełnionych oraz staje się dzieckiem Bożym i otrzymuje życie wieczne.

1213 Chrzest święty jest fundamentem całego życia chrześcijańskiego, bramą życia w Duchu i bramą otwierającą dostęp do innych sakramentów. Przez chrzest zostajemy wyzwoleni od grzechu i odrodzeni jako synowie Boży, stajemy się członkami Chrystusa oraz zostajemy wszczepieni w Kościół i stajemy się uczestnikami jego posłania.

Jak jest nazywany ten sakrament?

1214 Jest nazywany chrztem ze względu na główny obrzęd, przez który jest wypełniany: chrzcić (gr. baptizein) oznacza: „zanurzyć, pogrążyć”; „zanurzenie” w wodzie jest symbolem pogrzebania katechumena w śmierci Chrystusa, z której powstaje przez zmartwychwstanie z Nim (Por. Rz 6, 3-4; Kol 2, 12. jako „nowe stworzenie” 2 Kor 5,17).

1215 Sakrament ten jest także nazywany „obmyciem odradzającym i odnawiającym w Duchu Świętym” (Tt 3, 5), ponieważ oznacza i urzeczywistnia narodzenie z wody i z Ducha, bez którego nikt „nie może wejść do Królestwa Bożego” (J 3, 5).

Chrzest w Kościele

1226 Kościół celebrował chrzest i udzielał go od dnia Pięćdziesiątnicy. Chrzest zawsze wiąże się z wiarą: „Uwierz w Pana Jezusa, a zbawisz siebie i swój dom” (Dz 16, 31-33).

1227 Człowiek wierzący ma przez chrzest udział w śmierci Chrystusa, zostaje z Nim pogrzebany i powstaje z martwych.

Dzięki Duchowi Świętemu chrzest jest obmyciem, które oczyszcza, uświęca i usprawiedliwia (Por. 1 Kor 6, 11; 12, 13).

1282 Od najdawniejszych czasów chrzest jest udzielany dzieciom, ponieważ jest łaską i darem Bożym, które nie zakładają ludzkich zasług. Dzieci są chrzczone w wierze Kościoła. Wejście w życie chrześcijańskie daje dostęp do prawdziwej wolności.

Wiara i chrzest

1254 Chrzest jest źródłem nowego życia w Chrystusie; z niego wypływa całe życie chrześcijańskie.

Konieczność chrztu

1257 Chrzest jest konieczny do zbawienia (Por. J 3, 5). Dlatego też Jezus polecił swoim uczniom głosić Ewangelię i chrzcić wszystkie narody. Chrzest jest konieczny do zbawienia dla tych, którym była głoszona Ewangelia i którzy mieli możliwość proszenia o ten sakrament (Por. Mk 16,16). Kościół nie zna oprócz chrztu innego środka, by zapewnić wejście do szczęścia wiecznego. Stara się więc nie zaniedbywać otrzymanego od Pana nakazu, by „odradzać z wody i z Ducha Świętego” wszystkich, którzy mogą być ochrzczeni. Bóg związał zbawienie z sakramentem chrztu, ale sam nie jest związany swoimi sakramentami.

1260 Każdy człowiek, który nie znając Ewangelii Chrystusa i Jego Kościoła, szuka prawdy i pełni wolę Bożą, na tyle, na ile ją zna, może być zbawiony. Można przypuszczać, że te osoby zapragnęłyby wyraźnie chrztu, gdyby wiedziały o jego konieczności.

1261 Jeśli chodzi o dzieci zmarłe bez chrztu, Kościół może tylko polecać je miłosierdziu Bożemu, jak czyni to podczas przeznaczonego dla nich obrzędu pogrzebu. Istotnie, wielkie miłosierdzie Boga, który pragnie, by wszyscy ludzie zostali zbawieni i miłość Jezusa do dzieci, która pozwalają nam mieć nadzieję, że istnieje jakaś droga zbawienia dla dzieci zmarłych bez chrztu.

Kto może chrzcić?

1256 i 1284 Zwyczajnym szafarzem chrztu jest biskup, prezbiter i diakon. W razie konieczności każda osoba może udzielić chrztu, pod warunkiem że ma intencję uczynienia tego, co czyni Kościół, i poleje wodą głowę kandydata, mówiąc: „Ja ciebie chrzczę w imię Ojca i Syna, i Ducha Świętego”.

Skutki sakramentu chrztu

1262 Widzialne elementy sakramentalnego obrzędu chrztu oznaczają różne jego skutki. Zanurzenie w wodzie mówi o symbolice śmierci i oczyszczenia, a także o odrodzeniu i odnowieniu.

1262 Dwoma najważniejszymi skutkami chrztu są oczyszczenie z grzechów i nowe narodzenie w Duchu Świętym (Dz 2, 38; J 3, 5).

1263 Chrzest odpuszcza wszystkie grzechy, grzech pierworodny i wszystkie grzechy osobiste, a także wszelkie kary za grzech. W tych, którzy zostali odrodzeni, nie pozostaje więc nic, co mogłoby przeszkodzić im w wejściu do Królestwa Bożego, ani grzech Adama, ani grzech osobisty, ani skutki grzechu, wśród których najcięższym jest oddzielenie od Boga.

1264 W ochrzczonym pozostają jednak pewne doczesne konsekwencje grzechu, takie jak cierpienie, choroba, śmierć czy nieodłączne od życia ułomności, takie jak słabości charakteru, a także skłonność do grzechu, którą Tradycja nazywa pożądliwością lub metaforycznie „zarzewiem grzechu”.

„Nowe stworzenie"

1265 Chrzest nie tylko oczyszcza ze wszystkich grzechów, lecz także czyni neofitę „nowym stworzeniem” (2 Kor 5, 17), przybranym synem Bożym (Por. Ga 4, 5-7)., który stał się „uczestnikiem Boskiej natury” (2 P 1, 4), członkiem Chrystusa (Por. 1 Kor 6, 15; 12, 27)., a z Nim „współdziedzicem” (Rz 8, 17), świątynią Ducha Świętego (1 Kor 6, 19).

1266 Najświętsza Trójca daje ochrzczonemu łaskę uświęcającą, łaskę usprawiedliwienia, która:

– uzdalnia go do wiary w Boga, do pokładania w Nim nadziei i miłowania Go przez cnoty teologalne;

– daje mu zdolność życia i działania pod natchnieniem Ducha Świętego pośrednictwem Jego darów;

– pozwala mu wzrastać w dobru przez cnoty moralne.

W ten sposób cały organizm życia nadprzyrodzonego chrześcijanina zakorzenia się w chrzcie świętym.

Włączeni w Kościół, Ciało Chrystusa

1268 Przez chrzest uczestniczą oni w kapłaństwie Chrystusa, w Jego misji prorockiej i królewskiej; są  plemieniem, królewskim kapłaństwem, narodem świętym, ludem Bogu na własność przeznaczonym”, aby ogłaszać „dzieła potęgi Tego, który ich wezwał z ciemności do przedziwnego swojego światła” (1 P 2, 9). Chrzest daje udział w kapłaństwie wspólnym wiernych.

1269 Stając się członkiem Kościoła, ochrzczony „nie należy już do samego siebie” (1 Kor 6,19), ale do Tego, który za nas umarł i zmartwychwstał 

1270 Ochrzczeni, „odrodzeni (przez chrzest) jako synowie Boży, zobowiązani są do wyznawania przed ludźmi wiary, którą otrzymali od Boga za  pośrednictwem Kościoła”

Chrzest - węzeł jedności chrześcijan

1271 Chrzest stanowi podstawę wspólnoty między wszystkimi chrześcijanami, również z tymi, którzy nie są jeszcze w pełnej komunii z Kościołem katolickim.

Niezatarte duchowe znamię

1272 Ochrzczony, wszczepiony w Chrystusa przez chrzest, upodabnia się do Niego (Por. Rz 8, 29). Chrzest opieczętowuje chrześcijanina niezatartym duchowym  znamieniem jego przynależności do Chrystusa. Znamienia tego nie wymazuje żaden grzech, chociaż z powodu grzechu chrzest może nie przynosić owoców zbawienia. Sakramentu chrztu udziela się jeden raz; nie może on być powtórzony.

1274 „Pieczęć Pana” jest pieczęcią, którą naznaczył nas Duch Święty „na dzień odkupienia” (Ef 4, 30) Por. (Ef 1, 13-14). „Istotnie, chrzest jest pieczęcią życia wiecznego” Wierny, który „zachowa pieczęć” do końca, to znaczy pozostanie wierny obietnicom chrztu, będzie mógł odejść „ze znakiem wiary”, które jest wypełnieniem wiary, i w nadziei zmartwychwstania.

Rola rodziców i chrzestnych:

1255 Aby mogła rozwijać się łaska chrztu, potrzebna jest pomoc rodziców. Na tym polega także rola rodziców chrzestnych, którzy powinni być głęboko wierzący, a także zdolni i gotowi służyć pomocą nowo ochrzczonemu, zarówno dziecku, jak dorosłemu, na drodze życia chrześcijańskiego

- Chrzest jest włączeniem do Kościoła i powinien być dniem radości dla całej rodziny. Najpiękniejszym darem dla dziecka jest modlitwa i przyjęcie Komunii świętej w jego intencji przez wszystkich najbliższych.

- Rodzice i chrzestni wypełniają przez resztę życia obowiązki wynikające z ich decyzji doprowadzając dziecko do świadomego wyboru wiary i życia według niej z Chrystusem w Kościele.